(هفت اثر از فروید درباره‌ی ادبیات)

نویسنده : زیگموند فروید 

   ترجمه : حسین پاینده

 کتاب حاضر دربرگیرنده هفت تک نگاری و نوشتار از زیگموند فروید، بنیان گذار نظریه روانکاوی، در خوانش نقادانه متون ادبی است. فروید از مفاهیمی که خود در روان کاوی نظریه پردازی کرده است برای تحلیل متون ادبی بهره می گیرد، اما متقابلا از ادبیات هم برای تبیین مفاهیم روان کاوانه استفاده می کند. او در تبیین رابطه همکارانه ادیبان و روان درمانگران چنین می نویسد: «نویسنده آفرینشگر نمی تواند از آن چه به حوزه کار روان پزشک مربوط می شود اجتناب کند، همان گونه که روان پزشک هم نمی تواند به قلمرو نویسنده آفرینشگر وارد نشود. بررسی موضوعات روان پزشکی در ادبیات می تواند درست باشد، بی آن که ذره ای از جنبه زیبایی شناختی متون ادبی کاسته شود.»