نویسنده : بختیار علی 

   ترجمه : سردار محمدی.

داستان فرزند دوم زني است كه ديگران او را به تمسخر تك فرزند دوم مي‌نامندش و پس از قتلش هر كدام از شاهدان از زاويه ديد خود به روايت بخشي از واقعه ي قتل او مي‌پردازند. جريان داستان به شدت تحت تاثير شرايط اجتماعي نويسنده، يعني دوران ديكتاتوري صدام مي‌باشد. مرگ اشرف مرگي سياسي است، او به دست عده اي از دوستان و مردم كشته مي شود و نويسنده كتاب آن را شبيه به مرگ دوران كودكي خويش مي‌داند.

گزیده ای از کتاب :

مادربزرگ! سال ها است كه مي پرسي چرا او تا آخر هيچ دختري را دوست نداشت؛ دليلش آن تازي هاي درنده بودند. با دست كشيدن از دختران، جانشان را حفظ مي كرد. امروز پس از ده ها سال از آن روزها، هنوز در صندوقچه ي دختران اين شهر، نامه هاي پر از اشك سعيد پيدا مي شود. آن روز ميان پس مانده ي هفت روزه ي كارناوال مرا به دنبال خود به سوي اتاقي مي كشيد. زماني كه خواستم خاطره ي آن شب و آن اتاق و راه ها و گوشه و كنارهايش را براي خودم زنده كنم، به آن جا برگشتم، اما هيچ اثري پيدا نكردم.