نویسنده : اولیویه پی

    ترجمه : مینا رحیمی

«تئاتر محلی است برای دیدار، مکانی مملو از خطر و احتمالات. این دیدار بی شک دیدار گفته هاست.»
کلام در تئاتر اولیویه پی از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است. از این رو در آثارش بیشتر شاهد تک گویی ها و گفتگوهای طولانی هستیم. او در نمایش ها شخصیتی بی نام و نشان را به تصویر می کشد که از گذشته تبار استعمارگر خود شرمگین است و خود را مستحق مجازات می بیند؛ مجازاتی که خودش بر خود تحمیل می کند. در این نمایشنامه. اولیویه پی با کمک عناصری چون اسطوره و نماد و با زبانی فاخر و شاعرانه دغدغه های خود را بیان می کند، دغدغه افراد فراموش شده در تاریخ، استثمارشده ها، مصلوبان پیشرفت و حتی «بچه ای با دست های فرسوده از کارخانه های تایوان». او کسانی را که دیده نمی شوند می بیند و صدای آنها را می شنود.