(نمیتونم ، خجالت می‌کشم)

نویسنده : امانوئل ریگون

   ترجمه : آذین حسین‌زاده 

«روم نمی‌شه... خجالت می‌کشم...»، «می‌ترسم مامان...»، «بلد نیستم... نمی‌تونم...» کم‌رویی مشکل روحی ـ روانی نیست که نیاز به مراجعه به متخصص داشته باشد؛ اما برای بسیاری از کودکان، کم‌رویی و خجالت در حکم مشکلی فلج‌کننده است. چرا که کم‌رویی برای کودک عاملی صرفاً واهمه‌زا نیست و می‌تواند باعث شود تا از قدرت آزادی گفتار و بیان که اهمیت فراوانی در شکل‌گیری شخصیتش دارد محروم شود. البته باید پیامدهای دیگر کم‌رویی را نیز مدنظر قرار داد؛ به‌عنوان مثال، شخص خجالتی نمی‌تواند راحت با دیگران ارتباط برقرار کند، در نتیجه گوشه‌گیر می‌شود و تنها می‌ماند. چنین شخصی وقتی می‌خواهد قابلیت‌هایش را نشان دهد معذب و حتی گاهی، هنگام برقراری ارتباط با دیگران، دچار ترس‌های بیمارگونه می‌شود و در کنار آن، اختلالات جسمانی ناشی از کم‌رویی نیز به سراغش می‌آید.