نویسنده : شادی نوربخش

 درزیر آفتاب تابان چون دو پروانه زیبا در باغچه پر از گل های رنگارنگ و عطرآگین می دویدند و صدای خنده شان فضا را چون نسیمی خوش پر می کرد. همدیگر را دنبال کرده یا روی چمن های سبز و با طراوت می افتادند و به سر و کول هم می زدند و وقتی خوب خسته می شدند گل های سفید یاس را کنده و در دامن های خود می ریختند و بعد نشسته و به آن ها نخ می کشیدند و ریسه و رشته های بلندی از گل ها درست می کردند...