نویسنده : ایمی کروس روزنتال
    ترجمه : غزال موسوی

یک دخترِ کوچولو مهربانی کاشت! مهربانی؟ مگر مهربانی را می‌کارند؟! راستی، چه خوب بود اگر می‌شد مهربانی را کاشت و با همه تقسیمش کرد. این‌طوری از یک محبت کوچک به خوشبختیِ بی‌نهایت می‌رسیدیم...
اگر دانه‌ی پرتقال را بکاریم، درخت پرتقال درمی‌آید، اما اگر مهربانی را بکاریم... وقتی یک نفر به شما یک پرتقال می‌دهد، شما خوشحال می‌شوید؛ اما وقتی بهتان مهربانی هدیه بدهد، احساس خوشبختی می‌کنید!