(سفرنامه‌ی شاهزاده‌خانم قاجاری)

به کوشش : نازیلا ناظمی

این کتاب سفرنامه ی یکی از نوادگان فتحعلی شاه و نادرشاه افشار است که ضمن روایت اتفاقات در جریان به فراخور حال زنان که به جزئیات توجه دارند نکاتی ریز را به تصویر می کشد و به دور از مصلحت اندیشی های رایج همه ی وقایع موجود و برخی ناگفته ها را که ممکن است مردان از گفتن آن خودداری کنند بیان می کند، به این ترتیب تصویری کامل تر از آن دوران در اختیار می گذارد.

گزیده ای از کتاب :

گمانم که خواب می بینم ولی پیش رفتن بسیار مشکل است از جمعیت. شتر است، اسب است، قاطر است و آدم که تحریر ندارد. قدری که به حال آمدم دیدم به بازاری رسیده ایم. جمعیتی کثیر با لباس احرام دست هم را گرفته اند. مردهای متشخص می دوند، به آخر بازار که می رسند خود را به وضع غریبی بر زمین می زنند. تعجب کردم گفتم «آن ها دیوانه شده اند.» گفت «نه، تو هم یک ساعت دیگر دیوانه می شوی.»گفتم «چرا؟» گفت «این جا صفا و مروه است. آن ها حجاج اند و سعی می کنند.» این حرف برای من رقت غریبی آورد. شکرها کردم. آقا گفت، قدری شیرینی خریدند، آوردند میان کجاوه. جهت میمنت ورود خوردیم، به همراهان دادیم…