براى درک آثار هنرى و لذت‏بردن از آن‏ها لازم نيست از معلومات مان دربارهٔ زندگى و عواطف و احساسات مربوط به آن يارى بجوييم. هنر، به‏ تنهايى، ما را از جهان پويش‏ هاى انسانى به جهان حظّ والاى زيباشناختى فرا مى‏ برد. با تأمل در آثار هنرى و تجربهٔ زيباشناسانه حاصل از آن، دمى از تعلقات روزمرهٔ بشرى آزاد مى‏ شويم؛ از گذشته و آينده مى‏ رهيم و به ترازى فراتر از سَيَلان عادى حيات بركشيده مى‏ شويم. اين ديدگاه نمونهٔ بارزى است از ديدگاه‏هاى درون‏ن گرانه در خصوص هنر كه در تقابل با ديدگاه‏هاى برون‏نگرانه قرار مى ‏گيرند. ديدگاه‏ هاى برون‏نگرانه هنر را در متن تحولات اجتماعى بررسى مى‏ كنند و از اين رو جامعه‏ شناسى هنر را پى مى ‏نهند. اين مجموعه، چنان كه از نام آن نيز برمى ‏آيد، مى‏ كوشد ضمن بررسى سير تكوين نظريه‏ هاى فلسفى و جامعه‏ شناختى هنر، تازه‏ ترين تحولات آن‏ها را به بحث بگزارد و نشان دهد كه اين نظريه ‏ها در صورتبندى تعاريف متنوع از هنر، از ديدگاه‏ هاى زيبايى‏ شناختى و جامعه‏ شناختى، چه نقشى ايفا مى‏ كنند.