نویسنده : دیوید فوئنکینوس

   ترجمه : ساناز فلاح‌فرد

فوئنکینوس نویسنده ایست خوش ذوق که به کار بردن طنز، احساسات شاعرانه، لطافت و جزئیات را می توان در نوشته هایش احساس کرد، او اغلب کسانی را که در زندگی شخصی اش دخیل بوده اند به گونه ای به تصویر می کشد و با نگاه تیز بینی که به مسائل ساده و پیش پا افتاده روزمره، البته از نگاه سایر انسان ها، دارد زندگی اشخاص را در باورپذیرترین حالت ممکن با جزئیات و توصیفاتی دلنشین به نمایش می گذارد.

خاطرات ما را به اندیشیدن درباره پیری وا می دارد و از سختی ارتباط با والدین، عشق میان انسان ها و شوق نهفته در ماجراجویی حکایت دارد.

گزیده ای از کتاب :

او نمی توانست پیرزنی را که در هتلش ساکن شده بود و پول همه چیز را نقدی حساب می کرد، فراموش کند. آیا در آن سن و سال فراری بود؟ پسر جوانی که ظاهرا نوه اش بود به او ملحق شده بود. این ماجرا واقعا عجیب بود. مخصوصا این که حالش آن جا بد شده بود. به اورژانس زنگ زده بودند و او به بیمارستان آور منتقل شده بود. دیگر از او اطلاعی نداشت. چون کارت اعتباری نداشت، اسمش را نمی دانست. نمی توانست وسایلش را به دستش برساند. مخصوصا آن جعبه موسیقی قرمز رنگ را. آن را گوشه میزش گذاشت و هربار که می دیدش یاد آن پیرزن می افتاد. او عاشق این جعبه موسیقی خراب شد. انرژی عجیبی داشت. ولی یک روز زنی خدمتکار که دید هیچ صدایی از این جعبه بیرون نمی آید، آن را دور انداخت.