نویسنده : جمال هادیان

فرمانده از بالای بام لبخند مغرورانه‌ای می‌زند و می‌گوید: «فردا به پایتخت می‌بریمش، او  پیشکشی شایسته برای سرورم کوروش بزرگ است.» و دوباره زیر لب خطاب به سردستهٔ سربازان می‌گوید: «تا دیگر کسی جرئت گستاخی و رویارویی با سربازان ما نداشته باشد.»
و حالا پانته‌آ تنها و بی‌پناه، اسیر  سربازان هخامنشی است...