نویسنده : عبدالرحمن مجاهدنقی

مسلم است که تخیل بشر در هنگام ساختن بت‌ها، نیروهای طبیعی و فوق‌طبیعی را در نظر داشته است، اما بیشترین حالتی که در ساختن بت‌ها مد نظر قرار گرفته، شکل و شمایل انسانی آن‌هاست! تخیل انسان‌ها در طول ازمنه، که در پس هر رویدادی که به ساختن بت منجر گردیده است، از اعطای نقش و شمایل آدمی به همان بت‌ها غافل نبوده است و این نیاز روحی آدمیان به پناه گرفتن در پس پشت یک پدر نیرومند و یا یک قهرمان که صاحب توانایی‌هایی است که دیگران فاقد آن‌اند، از ژرفای روان انسان‌ها سر برآورده و تا امروز نیز -هرچند در شکل و شمایل نوتر و مدرن‌تر- به حیات خود ادامه می‌دهد. همه‌ی این‌ها پیامی در بطن خود نهفته دارند: رهایی از قید این قیم همیشگی کاری است بس دشوار و نیازمند شناخت دقیق از نقش و جایگاه حقیقی شخصیت‌ها در تاریخ است و هدف این نوشته نیز بازنمایی این موضوع است.