(پاسخ اگزیستانسیالیستی به مسئله‌ی شر)

نویسنده : علی هادوی

جهان فاش است. بد و خوب و زشت و زیبایش را با هم به­‌ظهور رسانده است. این توازن و تلائم را نیز می­‌بایست در کنار هم تفسیر و فهم کرد. مشکل آن­جایی رخ عیان می­‌کند که فهم خودخواه بشر بدون در نظر گرفتن این کلیت منسجم و بی آن­که نقش خود را در تشدید این تعارض­‌ها در نظر آورد اقدام به ایراد و گلایه می­‌کند.

ماجرای شرور و درد­ها سوای وجودشان از وجه خاص دیگری نیز برای انسان سوال برانگیزند، اینکه حتی اگر آن­ها را وجودی و ضروری بدانیم، با این حال چرا برای من رخ می­‌دهند و یا چرا تا این اندازه پر­تکرار و فاجعه­‌بار می­‌شوند؟

ابهامات و ایرادات اگر رخ می­‌دهند محصول چشم و گوش و دست ماست. پاره­ای از جهان را تیغ دیده­گان بریده­اند، گوش‌ه­ای در دالان پیچاپیچ گوش‌ها گم گشته­‌اند و بخش دیگر لابه­‌لای انگشتان، نا­ملموس ماندند. نتیجتاً آن جهان بی­‌رمق باقیمانده­ای که به ذهن می­‌رسد و فهم می­‌نامیم به راستی چه مطابقتی یا قرابتی با جهانِ فاش دارد؟