نویسنده : شهربانو قهاری ،فاطمه زرگر ،حميدرضا احمدخانی‌ها 

كتاب حاضر طی هفت فصل نخست با نگاه به اختلال پانيك (یکی از انواع اختلالات اضطرابی است که به صورت حملات اضطراب بروز می کند) و گذرهراسي (یکی از انواع اختلالات اضطرابي است که فرد از شرایط و مکان‌هایی که ممکن است باعث ایجاد پانيك در او شوند و یا در وی احساس به دام افتادن و درماندگی کند، می‌ترسد و اجتناب می‌کند.) به عنوان دو مورد از شايع ترين مشكلات روان پزشكي، به توصيف و معرفي آن ها مي پردازد و فنون و مهارت هاي شناختي رفتاري، پذيرش و تهعد درماني و ذهن آگاهي را براي درمان آن ها ارائه مي دهد.

در فصل هشتم و نهم نيز اختلال پانيك و گذرهراسي پيچيده و چگونگی درمان و پيشگيري از عود آن آموزش داده مي شود.

این كتاب اثری مناسب و كارآمد براي روان درمانگران است.

گزیده ای از کتاب :

به بيماران نشان دهيد كه چگونه مي توان با تند تند نفس كشيدن يا ديگر فعاليت ها در جلسه، حمله مصنوعي پانيك را تجربه كرد. به اين ترتيب آن ها بيشتر با فيزيولوژي يا نشانه هاي بدني پانيك آشنا مي شوند. در اين فن، از بيمار بخواهيد نفس هاي كوتاه و سريع بكشد.

فن القاي پانيك كه به منظور آزمون كردن پيش بيني هاي نادرست بيمار طراحي شده است، به بيماران كمك مي كند تا متوجه شوند كه علائم و نشانه هاي بدني بي خطرند و فاجعه آميز نيستند. القاي پانيك به عنوان يك آزمايش تشخيصي انجام مي گيرد و هدف از اجراي آن، قبل از شروع تمرين براي بيمار توضيح داده نمي شود تا با آثار ناشي از تنفس سريع مداخله نكند و علائم براي بيمار غير منتظره باشد. فايده ي القاي پانيك در جلسه اين است كه بيمار پي مي برد علائم پانيك هم قابل فراخواني هستند و هم قابل كنترل و مهم تر از همه اين كه به هيچ وجه خطرناك نيستند (سيموس، 2003).

پس از آنكه بيمار نفس نفس زدن را متوقف ساخت از او بپرسيد كه در طول تمرين چه حس هايي را تجربه كرده است؟ سپس بايد شدت حس هاي تجربه شده را روي مقياسي از 0 تا 8 درجه بندي كند. به علاوه او بايد ميزان شباهت حس هاي ايجاد شده در طي تمرين را با حس هاي بدني حمله پانيك مقايسه كند. (پين كاس و همكاران، 2008) درمانگر مي تواند از بيمار سئوالات مختلفي بپرسد و هدف او از پرسش سئوال اين است كه هم به بيمار اطلاعات بدهد و هم به او كمك كند به نتيجه گيري درستي برسد.