نویسنده : فرهاد احمدخان

شعری از این کتاب :

در شهر‌های خالی از سکنه شناور بود

و اتاق‌های خانه‌های رها شده را پر می‌کرد.

هوای برفی را در رگ‌هایش نگه می‌داشت،

باران را در چشمانش ذخیره می‌کرد

و فصول ناشناخته‌ای به ارمغان می‌آورد.

چه پرنده‌ی سبکی!

در بی‌وزنی فضا !

در رویای زمستانی!