نویسنده : جان اشتاین‌بک
   ترجمه : همایون نوراحمر

اینک پس از نیم قرن تماشای شوروی از نگاه یک نویسنده امریکایی فرصتی است برای تامل و تفکر.

جان اشتاین‌بک نویسنده آمریکایی و برنده جایزه نوبل در مارس 1948، به همراه رابرت کاپای عکاس، برای تهیه گزارش عازم شوروی شد. یادداشت وی همان سال در «هرالد تریبون» به چاپ رسید و کتاب «دفتر وقایع روزانه روسی» نیز، رهاورد این سفر در سالهای دور است. او به وارسی شوروی از زوایای اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و... می‌پردازد و آن را به صورت کتابی عرضه می‌کند.

ابتدا لازم است بگویم این داستان و این سفر چگونه آغاز شد، و غرض از آن چه بود. در اواخر مارس سال ۱۹۴۸، من ، در بارِ هتل بدفورد واقع در خیابان ایست فورتیس نشسته بودم. نمایش‌نامه‌ای که چهار بار آن را نوشته بودم، درمیان انگشتانم رام شده و به اتمام رسیده بود. روی چهارپایه نشستم و فکر کردم که بعد چه کنم. در همین لحظه رابرت کاپا وارد شد. اندکی پریشان به‌نظر می‌آمد. بازی پوکری که او چندین ماه اداره‌اش کرده بود، عاقبت تمام شده بود. کتابش به زیر چاپ رفته بود و حالا دیگر کاری نداشت که انجام بدهد.

ویلی، صاحب بار که پیوسته دلسوز و هم‌درد بود، یک سوئیسز پیشنهاد کرد؛ نوشیدنی‌ای که خودش بهتر از هر کس دیگری در دنیا درست می‌کرد. دلتنگ بودیم، نه به دلیل خبر تازه، بلکه به دلیل نوع مطرح کردن آن، که بیش‌ترین توجه را به خود جلب می‌کرد. مردی در واشنگتن یا نیویورک پشت میزی نشسته است، تلگرام‌ها را می‌خواند و بار دیگر تنظیم‌شان می‌کند تا آن‌ها را با قالب ذهنی و حرفه‌ای خود منطبق کند. چیزی که ما امروزه آن را یک خبر تازه می‌خوانیم، به هیچ روی خبر تازه‌ای نیست، بلکه عقیدهٔ یکی از ۶ فقیه برهمایی است که می‌داند این خبر چه معنایی باید به خود بگیرد.