مقدمه و انتخاب : سوگند وکیلی 

مسئله‌ای که در بسیاری از داستان‌های دوره‌ی اول و دوم علوی به چشم می‌خورد، اختلاف نسل‌هاست. جوانانی که فرنگ رفته و تحصیل کرده‌اند، با ردپای ترقی ایران و پیشرفت بازگشته‌اند. آنان دیگر افکار و عقاید پدران خود را باور ندارند و به قیود و بندهای کهنه‌ی آن‌ها دل نمی‌دهند. جوانان در این داستان‌ها برای ترقی و پیشرفت با جامعه‌ای عقب‌افتاده و حافظان سنت‌های کهنه درگیر می‌شوند اما به زودی از پای در می‌آیند و از مبارزه کناره می‌گیرند. این مبارزان شکست‌خورده را در داستان‌های مرحله سوم علوی بیشتر می‌بینیم.

علوی، داستان‌های بسیاری از زندگی این مبارزین فراری نقل می‌کند که همه‌شان اگر چه در ابتدا با شور و گستاخی مبارزه را آغاز کردند، اما در نیمه‌راه از بیم جان آن را رها کرده و گریختند و شکست را پذیرفتند و هرکدام در گوشه‌ای به زندگی آرام خود مشغول شدند، مبارزین پرشور دیروز را می‌بینیم که امروز به مردانی ترسو بدل گشته‌اند، قهرمانانی که هدف و آرمانشان از دست رفته است.