در طول بیش از دو سده سلطنت صفویان بر ایران، میان دو دولت ایران و عثمانی روابط بسیار پرفراز و نشیبی برقرار بود. وقوع جنگ‌های متعدد و انعقاد معاهده‌های صلح مختلف از نمودهای بارز دوره‌های جنگ و صلح پیاپی میان این دو دولت است. جنگ‌های دو دولت صفوی و عثمانی در عهد شاه اسماعیل و سلطان سلیم اول با شکست ایران در چالدران خاتمه یافت و جنگ‌های دوران شاه طهماسب و سلطان سلیمان با انعقاد قرارداد آماسیه (رجب 962 ق) پایان پذیرفت. از زمان انعقاد قرارنامۀ مزبور تا سال 982ق، ، که دولت عثمانی در عهد سلطان مراد سوم (سلطنت 1003 - 982 ق) اقدام به لشکرکشی به قلمروی ایران کرد، یک دورۀ بیست و چهارسالۀ صلح میان دو دولت برقرار بود.