(داستان‌های صلح و دوستی)

نویسنده : مایکل فورمن 

   ترجمه : طاهره آدینه‌پور

گل! ویل دید که توپ بوسه بر تور دروازه زد. در خیال می دید که برای انگلستان گل زده و صدای هیاهو ی جمعیت زیادی را می شنود. اما می دانست که در اطراف زمین فوتبال هیچ جمعیتی نیست؛ فقط حصاری کوتاه است و مزرعه های هموار آشنای ییلاق های سافولک.

پشت دروازه چند پسر بچه جست و خیز کردند و چند پیرمرد که زیر درخت های نارون قرمز نشسته بودند، کف زدند. ساعت کلیسا پنج بار نواخت و بازی تمام شد. دو تیم در حالی که شوخی می کردند لباس هایشان را عوض کردند. یکی از اعضای تیم مخالف همانطور که با هم تیمی هایش راه دهکده شان را که در هشت کیلومتری آنجا بود، در پیش گرفته بود، خندید و گفت:«بعد از جنگ بر می گردیم و شکستتون می دیم.» …