نویسنده : زهرا شاهی

کیان با احتیاط نوک انگشتش را زیر لباس برد و با فریادی عقب کشید. نوک انگشتش انگار که به پوست چسبیده باشد به سختی جدا شد و چند تا پرز سلول مانند قرمز همراهش بیرون آمد. پرزها روی انگشت کیان تکان تکان می‌خوردند و داشتند به زیر پوستش راه باز می‌کردند… اتاق پر از پوست‌های زنده بود و آن ها فقط یک راه داشتند. باید هرچه زودتر خودشان را به قلعه ی اساطیر می رساندند و کمک می‌آوردند.