نویسنده : حامد حبیبی

با فرا رسیدن فصل زمستان و وزش بادهای شدید، بوقی که پسر کوچولویی به دوچرخه‌اش بسته بود خروسک گرفت و صدایش تغییر کرد. به همین دلیل پسرک دیگر او را نمی‌خواست، پس او را گوشۀ خیابان انداخت. بوق رفت تا این که یک سوت به او گفت که به بیمارستان برود و خروسکش را درمان کند، اما نگهبان بیمارستان اجازه نداد که او وارد بیمارستان شود پس همان‌جا کنار جوب آب نشست. ناگهان صدایی آمد و یک تابلوی ممنوع بالای سرش ایستاد. او گفت: من به هیچ دردی نمی‌خورم چون روی من ننوشته چه چیزی ممنوع، در این هنگام ناگهان فکری به ذهن بوق و تابلو رسید. از آن پس تابلو به تابلوی بوق‌زدن ممنوع تبدیل شد.