نویسنده : بختیار علی  

   ترجمه : مریوان حلبچه‌ای

بخشی از این کتاب :

که تو از ازل غمگین بودی، خنده غمگین‌ترت می‌کند.
که تو از ازل تنها بودی، خنده تنهاترت می‌کند‌.
آن‌که چون من با دردی ژرف به زمین آمده باشد، با خنده خوشبخت نمی‌شود.