نویسنده : ابوالفضل(مانی) ایران‌نژاد

زندگی ایرانیان با ریشه‌های بومی، هندواروپایی و هندوایرانی آغاز شده، به سراسر فلات ایران گسترده می‌شود. پس از جنبش زرتشت، دین او در آشتی با باورهای کهن، تا دوران هخامنشی ميان ایرانیان رواج می‌يابد. با فراگیر شدن دادوستد فرهنگی، اندیشه‌های ایرانی در فلسفه‌ی یونانی، فرهنگ هند، کيش بودا و باورهای يهود رخنه می‌کنند. میان يهودیان در دوران پساهخامنشی و میان‌عهدی تا برآمدن مسیحیت، برداشت‌های نمایانی از اندیشه‌پردازی مزدایی و هخامنشی می‌توان دید. ریشه‌های ایرانی پرستش مهر نيز در آميزش با مسیحیت ماندگار می‌شوند. اندیشه‌پردازی ایران با جنبش‌های مانی و مزدک تا نگاشتن سرگذشت ایرانیان در زمان ساسانیان پویاست و پژواکش تا زمانه‌ی روشنگری می‌رسد. اندیشه‌پردازی اسلام با پيوندهايی با ايران پديدار می‌شود. پس از تاختن تازیان، زمینه‌ی گروش ایرانیان به اسلام در شش سده‌ فراهم شده، فرهنگ اسلامی و جنبش‌های دانشوری و فلسفی آن با ياری ايرانيان چهر می‌گيرد. "ایران و انديشه‌های دینی" با نگرشی نوین می‌کوشد به جايگاه ایرانیان در انديشه‌پردازی و فرهنگ جهان بپردازد؛ جايگاهی برجسته تا پایان زمانه‌ی باستان که رخنه‌اش تا به امروز پایسته است.