نویسنده : امی آرمون ،ارین سی‌کاسی

   ترجمه : محمدرضا مقدسی

جمعیت خانواده‌ها و کودکان بی‌خانمان در مینه‌سوتا، روبه‌رشد است. به‌طوری‌که از سال 1991 تا 2009 میلادی میزان جمعیت‌شان سه ‌برابر شده است. این آمار در طی سال، به 14120 کودک می‌رسد. از سال‌های 2007 تا 2010، شمار کسانی که بی‌خانمانی و آوارگی را تجربه‌ کرده‌اند، در کل کشور 20 درصد افزایش یافته است که این امر خطر ابتلا به استرس‌های مزمن را در کودکان بی‌خانمان افزایش می‌دهد.

گرچه درصد مشكلات روحى و افت درسى در گروه کودکان بی‌‌خانمان بيشتر است، اما بسيارى از این كودكان که استرس و مشكلات ناشی از بی‌خانمانی را تجربه کرده‌اند، در آينده به شكوفایی رسیده و رشد و پيشرفت مى‌كنند. چگونه می‌توان این رشد و بالندگی را توجیه کرد؟

چرا برخی از کودکانی که با مشکلات مختلف و متعدد ازجمله بی‌خانمانی دست و پنجه نرم می‌کنند، مثل هم‌شاگردی‌های خود، رشد و پیشرفت می‌کنند؟ مفاهیم آسیب‌پذیری و تاب‌آوری، به ما کمک می‌کند تا بهتر به این موضوع فکر کنیم و درنهایت منجر به درک بهتری از تأثیر بی‌خانمانی در رشد و رفاه کودکان می‌شود.