نویسنده : کمال اطهاری

توسعه‌ی پایدار روستایی و در چارچوب آن توسعه‌ی کشاورزی ایران، نیاز به تدوین سرمشقی نوین دارد تا خُرده‌دهقانان را از تله‌ی فضایی فقری که در آن گرفتار آمده‌اند، رهایی بخشد. این سرمشق نوین حکم می‌کند که توسعه‌ی دانش‌بنیان روستا و تنوع‌بخشی به اقتصاد و اشتغال آن با شیوه‌های بهرده‌برداریِ تعاونی و جماعتی و نیز ایجادِ زنجیره‌های تولید در مناطق روستایی و بین روستاها و شهرها، در دستور کار قرار گیرد.
در کتاب حاضر، مبتنی بر آخرین پژوهش‌های داخلی و خارجی، پس از آسیب‌شناسی و توان‌سنجیِ سرمشق کهنه‌ی توسعه‌ی کشاورزی و روستایی ایران، که منجبر به وابستگی ۵۶ درصدی امنیت غذایی به خارج، تخریب شدید محیط زیست با بیش‌بهره‌برداری از منابع طبیعی، تغییر فزاینده‌ی کاربری کشاورزی، و مهاجرت رو به رشد و … گشته است، اصول و جهت‌گیری راهبردی برای انتظام‌بخشی نهادی و سازمان به سرمشق نوین توسعه‌ی کشاورزی و روستایی ارائه شده است. روش‌شناسی به‌کاررفته در این کتاب، برای تدوین سرمشقی نوین به منظور توسعه‌ی دیگر بخش‌های اقتصاد ایران نیز مفید خواهد بود.