(مجموعه اشعار/ دفتر اول)

نویسنده : پیمان باقری وانائی

گاه، زندگی به تو رخ می‌نمایاند وو گاه نیم رخ و حتی گاه چنان از تو روی می‌تاباند و هستی‌ات را نادیده می‌انگارد، گویی که هرگز نبوده‌ای...
اما، هستی تو حقیقتی ست مستقل از زندگی. جریان آن، وابسته توست، نه متغیری وابسته به زندگی. که زمان با وجود و حرکت تو معنا می‌یابد و زندگی نیز، هستی‌اش و جریانش در زمان، وابسته توست.
تو که نباشی، نه زمان است و نه زندگی. که زندگی، معنایی است مجازی و وابسته به حقیقت تو...