نویسنده : دیو متیوز ،کلیت برت‌اسمیت 

   ترجمه : بابک علوی

مومه سرش را از ننویش به پایین خم کرد، به کف جنگل اشاره کرد و گفت: «حتما دقت کردی که حیوون ها در مقایسه با ما با این دنیا خیلی سازگارتر هستن. پوشش های پشمی گرم، دندون های تیز، چنگال هایی که کار چند جور ابزار رو براشون انجام می ده، سرعت بیشتر، پرش های بلندتر، حتی پرواز. اون ها باید رئیس همه چی باشن! اما جک و جونورها نمی تونن برای هم داستان بگن و این تنها نقطه ی قوت ماست. داستان ها دانشی رو که به سختی به دست اومده به نسل های بعد منتقل می کنن؛ جامعه ها رو برای قصه گویی دور هم جمع می کنن و به ما نشون میدن زندگی تو قبیله های دیگه چطوره. حتی باعث می شن ما همون چیزی رو که اون ها احساس کردن احساس کنیم. مثل جادوی ذهن می مونه! به نظرت فوق العاده نیست؟ یوزپلنگ ممکنه سرعت و قدرت زیادی داشته باشه و دندون ها و چنگال های تیز، اما وقتی بخواد یه ذره سرگرم بشه چی کار می کنه؟»