نویسنده : دان ناردو 

   ترجمه : منوچهر پزشک

هنر تئاتر قدمتي ديرينه دارد ، يونانيان كه مردماني بسيار خلاق بودند اين هنر مردمي را در سده ششم پيش از ميلاد ابداع كردند . در آغاز سده ششم پيش از ميلاد ، روميان كه مردماني اهل عمل بودند ، نمايشنامه‌ها ، شخصيت‌ها و صحنه‌پردازي‌هاي يونان را با نيازهاي خود سازگار كردند . نمايشنامه‌نويسان و تهيه‌كنندگان يونان و روم باستان تقريباً همه عرف و آيين و تمرين‌هاي مربوط به نمايش را پايه‌ريزي كردند كه تا امروز نيز از آنها پيروي مي‌شود . همه مفاهيم مربوط به هنر تئاتر ، چون تراژدي ، كمدي ، دلقك‌بازي، قطعه‌هاي موزيكال و نيز مفاهيم بازيگري، كارگرداني ، لباس‌هاي ويژه بازيگري ، صحنه‌پردازي ، صحنه‌هاي متحرك و حتي جوايز بازيگري و بليت تئاتر ريشه در يونان و روم دارند . در نزد اين مردم باستاني ، بخصوص يونانيان ، تئاتر تنها نوعي تفنن به شمار نمي‌رفت ، از آنجا كه نمايشنامه‌نويسان و بازيگران ، احساسات ، عواطف و تجربيات بنيادي انسان ، همان عناصر بيان شده در شعر را مجسم مي‌كردند ، تئاتر گونه‌اي شعر تلقي مي‌شد . شعر در بنيادي‌ترين شكل خود ، امور يا رويدادهاي طبيعي را به صورت گفتاري يا نوشتاري توصيف يا از آنها تقليد مي‌كند . تئاتر نيز ، با به نمايش درآوردن سخن شاعران در برابر تماشاگران ، از طبيعت يا از زندگي تقليد مي‌كند .