نویسنده : معصومه نیکویی‌تبار

بخشی از این کتاب :

بدبختی این بود که شبح بی‌شکل زن هرجا که می‌رفتم با من بود. انگار به خودم سنجاقش کرده بودم. انگار سایه‌اش بود که فقط خودم می‌دیدم. بدتر اینکه آنقدر برایم مهم شده بود که خودم هم دلم می‌خواست ببینمش. حتی اگر رضا هم پشیمان می‌شد، می‌رفتم و پیدایش می‌کردم تا بفهمم چطور دختری است این دختری که به دل رضا نشسته ؟