نویسنده : بهار رضایی‌گلج 

سیب‌های سیاه روایت آدم‌هایی است که همین حوالی ما نفس می‌کشند؛ دیده و شنیده می‌شوند. داستان‌هایی که حال و هوای دیروز و امروز خود ماست و شاید فردا و فرداهامان.
سیب‌های سیاه قصه‌ی تکرار زندگی است بغل‌دست مرگ. روایت دنیاست و آدم‌هاش. مرثیه‌ی گندم است و سیب.
هفده داستان که شاید با یک‌‌بار خواندشان از یک درد مشترک می‌گویند: «آدم بودن».