نویسنده : حیدر کاسبی

اسکیمو

بالأخره

از سگ‌های سورتمه‌ران پیاده شدم

و عکس آفتاب در چشمان این اسکیمو افتاد

حالا می‌توانم فراموش کنم

از جایی آمده‌ام

که برف تا زانوی آدم می‌بارید.

آب‌انبار

وردِ آن کتابِ کاهی

از انبارِ آب‌ها پایینم برد

از پشت‌سر، موهای ژولیده‌اش را دیدم

به همین سوی چراغ!

من پیریِ خودم را شناختم.