(ریشه‌های انقلابی به نام دین)

نویسنده : امیر نیک‌پی

به شکل دقیق و قطعی نمی‌توان گفت و امکان‌پذیر نیست که به ارزیابی اشکال روند سکولاریزاسیون در جریان، پرداخت. آنچه که می‌توان مشاهده کرد، تغییرات ساختارهای اجتماعی و ذهنی است که به صورت اجتناب‌ناپذیری خندق میان دینداری سنتی و جامعه‌ی ایران را عمیق‌تر کرده است. نظام مشروعیت‌دهی نسبت داده شده به اسلام سنتی تا اندازه زیادی توسط ایدئولوگ های ایک دینداری جدید و واقعیت‌ها مورد پرسش واقع گردیده است. این تغییرات، هرگونه بازگشت به ساختارهای پیشین که از ذهنیت سنتی و جماعتی سرچشمه می‌گرفت، را امکان‌ناپذیر و اتوپیایی کرده است. ارجاع به اسلام هنوز یکی از ترکیبات نسبتا زنده در معنابخشی به زندگی در اقشار مختلف اجتماعی است، اما به نظر می‌رسد که به طرف اسلامی می‌رویم که بیشتر به یک ارجاع و منبع هویتی تقلیل یابد تا به یک نظام مشروعیت بخش به نهادهای اجتماعی و سیاسی.