(نعمت‌الله صالحی نجف‌آبادی ،محمد صادقی‌تهرانی)

نویسنده : داود علی‌بابایی

این کتاب حاوی مجموعه ای از خاطرات و تجربیات کسب شده نویسنده در حضور دو عالم بزرگ نواندیش اسلام، آیت الله نعمت الله صالحی نجف آبادی و آیت الله العظمی دکتر محمد صادقی تهرانی و جلسات ایشان است که نگارنده پس از رحلت شان تصمیم به نشر آن گرفته است.

گزیده ای از کتاب :

گفتم می توانید کمی در مورد این مباحث توضیح دهید؟ (آقای صالحی) گفت: از آخر شروع می شود کنم. از اوایل انقلاب وقتی که مقامات کشوری و دیپلماتها به کشوری کمونیستی می رفتند با آنها دست نمی دادند؛ غذای آنها را نمی خوردند چون آنها را کافر می دانستند و آنها را نجس می پنداشتند و این مسئله، مشکلی برای آنها شده بود در حالی که آنها نمی دانستند که نجاست پنج گونه است:

1-نجاست ذاتی؛ به این معنی که چیزی عین نجاست باشد مانند مدفوع.

2-نجاست عارضی؛ مثل این که چیز پاکی آلوده به نجاست شود که قابل تطهیر است.

3-نجاست عقیدتی؛ مثل اعتقاد به عدم وجود خدا.

4-نجاست رفتاری و عملی؛ مثل کسی که مرتکب گناه می شود.

5-نجاست به معنای روحی مثل جنابت شخص جنب

حالا کمونیستها از کدام گروه هستند؟ علمای سنتی می گویند آنها کلا نجس هستند و حتی عرق بدن آنها نجس است در حالی که این طور نمی باشد و آنها نجس رفتاری هستند البته این مبحث احتیاج به بحث طولانی دارد و بدین صورت دیگر مقامات و دیپلماتهای ما می توانند با مقامات کشورهای کمونیستی رفت و آمد مراوده داشته باشند. دیدم مطلب جالبی را بیان می کند در حالی که فقها و مجتهدین سنتی ما چنین عقیده ای ندارند و آنها را نجس ذاتی می دانند مگر آن که از عقیده ی خود برگردند.