نویسنده : علی دشتی

کتاب حاضر ضمن ارائه معرفی نامه ای کوتاه از علی دشتی، داستان هایی را در خود جای داده که از حوادث خانوادگی و یا نامه های رد و بدل شده میان او و دیگران جان گرفته اند. دشتی که قدرتی بالا در تجزیه و تحلیل روحیات، احساسات و حالات زنان دارد در فتنه این توانایی را در حد اعلا به نمایش گذاشته و با دقت و ظرافت به تحلیل و توصیف آن ها در قالب کنایات و لغات روی آورده است. فتنه از مشهور ترین آثار دشتی است که او را میان مردم به شهرت رساند.

گزیده ای از کتاب :

«خدایا، داشتم دیوانه می شدم. این فکر مشئوم، خیال این که کسی دیگر به صوفی دست یافته است، چون تیزابی مرا می خورد. چرا آن قدر معذب بودم؟ در همان حال التهاب و طغیان احساسات که شخصی از حال طبیعی خارج شده نمی تواند صحیح فکر کند، من مثل یک شخص روشن و سالمی می دانستم که بی انصافم، من بر او حقی نداشتم تا از پایمال شدن آن ناله کنم، او هنوز به خود من تعلق نگرفته بود پس چه توقع بی جایی که به دیگری بپردازد؟ او آزاد بوده، مختار نفس خود بوده، مال من نبوده است، که نام عمل او را خیانت گذارم؛ به من هنوز تفویض نشده بود تا تمایل او را به دیگری یک نوع اهانت به شرف مردی و رخنه ای به حق تصاحب خود بدانم.»

اما هیهات! این شعله ای که در اندرون من زبانه می کشید به این حرف ها خاموش نمی شد. مثل شناگر سمجی که برخلاف جریان آب می رود، یک سال برای رسیدن به او تلاش کرده بودم؛ دیگری بدون هیچ تقلایی از روی سیلاب های دیوانه گذشته و به هدف رسیده است. در همان وقتی که دقایق زندگی من از او لبریز بوده، او دیگری را بر من ترجیح داده است؛ چرا؟ آیا او را بیشتر از من لایق عشق خود دانسته، و یا این که نه، بی خیال، همان طوری که انسان گاهی برای راحت خود و برای این که از شر تقاضا و اصرار خسته کننده ای نجات پیدا کند به دیگری چیزی می دهد، به مرد دیگری تفویض شده است.