|
نام محصول: خانهی سوم داستان
غیرفعال
توضیحات محصول
(نسل سوم داستاننویسان ایران)
نویسنده : قاضی ربیحاوی و ...
انتخاب و بازخوانی : حسین آتشپرور
داستاننویسی معاصر ما، گونهای ادبی است که ایرانیان مهاجر بعد از مشروطه، از اروپا و غربِ صنعتی به ایران آوردهاند. یکی از ویژگیهای مهم آن، محور زمان و تکنیک است. آنها نسل اول داستاننویسان ما را شکل میدهند: جمالزاده، هدایت، بزرگ علوی و چوبک که نمایندگان این نسل هستند. در اصل، اینها تکنیک داستان را از اروپا و غرب گرفتند و با درونمایهای از سنت ها، آداب و رسوم، آیینها و باورهای ایرانی در آمیختند. محدودهی تاریخی این نسل از هزاروسیصد تا هزاروسیصدوسی میرسد. نسل دوم داستاننویسی ایران، نسلی است که تقریباً داستاننویسی ما را تثبیت میکنند. اوج کار این گروه از دههی سی تا اواخر دههی پنجاه است: آل احمد، ابراهیم گلستان، غلامحسین ساعدی، جمال میرصادقی، بهرام صادقی، سیمین دانشور، احمد محمود، اسماعیل فصیح، رضا براهنی، گلشیری و دولت آبادی، شاخصترین آنها هستند.
به عقیدهی منصور کوشان، نسل سوم آن گروهیاند که در دههی شصت، بهطور جدی و حرفهای شروع به نوشتن کردند و «آثارشان با اندیشه منتشر میشود و میروند تا تکنیک و محتوا را از آن خود کنند و وامی به اروپا و غرب نداشته باشند. در برابر شرایط انسانی اعم از فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی متعهدند و بر آثارشان ایدئولوژی از پیش تعیینشده ای سوار نشده است.» او اگرچه برای نسل سوم حدود سنی و یا تاریخ مشخصی قایل نیست و بیشتر، آثارشان را ملاک قرار میدهد، اما یقین دارد که کم و بیش همه هم سن و سال خود اویند؛ چیزی حدود چهل سال.
|
|