نویسنده : سروناز علم‌بیگی

این کتاب روایتگر داستاني خواندني است كه به دليل جريان داشتن لحظه هايش در مرز ميان رويا و كابوس و در فضايي مبهم و خيالي، سبك و ساختاري خاص و متفاوت از ديگر داستان ها دارد و از نظم و ترتيب مشخصي پيروي نمي كند. قصه ي زني در مرز جنون كه جهت يافتن معنايي نو در درون خود براي ادامه ي زندگي، جهان آشفته ي درون خويش و كاراكترهاي متناقض و عجيبي را كه هريك بخشي از او هستند، واكاوي مي كند.

گزیده ای از کتاب :.

آن كس كه از ديشب، خيلي پيش از آن كه هيچ يك از ديگران بيايد، آن جا بوده است، تمايل شديدي در گلويش دارد تا بر سر آن كه او را هل داده است فرياد بزند و بگويد: «برگرد سر جاي خودت. اين جا جاي تو نيست عوضي»؛ اما تنها در سكوت خود را محكم تر به در مي چسباند. گلويش از حرف هاي ناگفته مي خارد و گزگز مي كند. با عصبانيت تصميم مي گيرد تا وارد شود از فريادزن بخواهد اولين داد صبح گاهي را بر سر آن شخص بزند.
.
.
.

امروز نيز بايد به تمام قصه ها گوش دهد و تصميم بگيرد چه فريادي براي تمام ناعدالتي هايي كه مردم ديده و شنيده اند مناسب تر است؛ دادهايي كه او مي زند، سوزش گلوي شان را خوب مي كند.

دويست سال پيش در زماني كه همه چيز خوب بود و مردم هرگز شكايتي نداشتند، جد بزرگ او امتياز انحصاري فريادزدن و اعتراض كردن را يك جا خريد. براي خريد آن مبلغ ناچيزي پرداخت كرده بود. بسيار كمتر از بهاي پرداختي براي شغل هاي ديگر كه معمولا بسيار گران بودند. جد او قصد سرمايه گذاري براي آينده را نداشت. به علاقه ي شخصي اش هم فكر نمي كرد. پولي كه داشت، همان قدر بود؛ پس ارزان ترين امتياز را خريد. با باقي مانده ي پولش هم همين خانه را اجاره كرد. او هرگز مشتري نداشت. در دوره ي او اعتراضي نبود و او در فقر كامل از دنيا رفت، اما در زمان پسرش – پدر پدربزرگ – گهگاه اعتراض هايي از گوشه و كنار شهر به گوش مي رسيد. چند نفر كه از چيزي ناراضي بودند خواستند فرياد بزنند و درست در همان زمان كه فهميدند صداي شان درنمي آيد، دريافتند كه كسي در اين شهر وجود دارد كه مي تواند به جاي آن ها فرياد بزند. كم كم كسب و كار پدر پدربزرگ رونق گرفت.

گاهي فكر مي كند شايد مي توانست شغل ديگري داشته باشد. اگر جد بزرگ امتياز ديگري را براي خانواده شان گرفته بود، چه اندازه سرنوشت همه ي آن ها تغيير مي كرد.