نویسنده : حمیدرضا مظاهری‌سیف 

بررسی و نقد اندیشه‌های معنوی «پائولو کوئیلو» به عنوان یکی از «عرفان‌های نوظهور» است. کوئیلو از جمله نویسندگان مطرح معاصر است که در دوران جوانی سه‌بار در بیمارستان روانی بستری شد و به جنبش هیپی‌‌گری پیوست. در این دوران به بی‌ایمانی مطلق، مواد مخدر، سحر و جادو، استفاده فراوان از مشروبات الکلی و سپس به عرفان‌هایی مانند عرفان مسیحی، کریشنا، بودا، یوگا و حتی الحاد روی آورد. نگارنده اذعان دارد که با دقت در آثار کوئیلو معلوم می‌شود که جهان نامرئی که او از آن سخن می‌گوید در برابر جهان مرئی نیست، بلکه در برابر دنیای واقعی است و حقیقتی غیر از توهم ندارد. وی معتقد است که شناخت اندیشه‌های پائولو بدون بررسی آثار او امکان ندارد و در همین‌راستا به بررسی برخی از آثار او مانند رمان کیمیاگر نیز پرداخته است. این نویسنده برزیلی، نمادهایی از ادیان الهی و سنت‌های معنوی بودیسم، سرخ‌پوستی و جادوگری را با نمادهای دیگری گرد آورده و با ایجاد نوعی هم‌دلی و همانندسازی در میان مردم جهان نفوذ کرده است.