نویسنده : هدا حیاتی

 داستان جوانی که مجبور می شود برای در امان ماندن از دست برادر بزرگترش که به خیال خودش چشم دیدن او را ندارد از خانه بیرون بزند و با تنها رفیقش شاطر روزگار بگذراند، در همین حین به شکلی اتفاقی مردی در مسیرش قرار می گیرد که به او پیشنهاد کار می دهد؛ اما این کار کمی با کارهای دیگر متفاوت است و عجیب و غریب به نظر می آید با درآمدی غیر قابل باور. آن چه که آن مرد و رئیسش می خواهند این است که پسر جوان در خیال دیگران پرسه بزند و کمکشان کند تا دنیای خیالی شان را بسازند و تا هر زمانی که می خواهند در آن زندگی کنند.

گزیده ای از کتاب :

طرف کاغذ و گرفتو رفت، وقتی تنها شدم یه حس حماقت بهم دست داد، گفتم یارو حتما دستم انداخته و حالا داره با رفیقاش به ریش من می خنده. اما خوب که حسابشو کردم دیدم اینجا ته خطه و برا یه آدم ته خطی هیچی با هیچی توفیر نداره، حالا که فکرشو می کنم من بیشتر موقع ها همین طور بودم، می خوام بگم اگه ته خطیا به صف می شدن من شاگرد اولشون بودم، اصلا به خاطر همین که تو این طویله گیر افتادم. والا الان با شاطر داشتیم لباس های ملتو از بند رختا کش می رفتیم. شایدم کارمونو کرده بودیم و الان رو پشت بوم داشتیم آسمون بازی می کردیم. خیلی بازی ها می شه با آسمون کرد. خوبی بازی هاشم اینه که هیچ موقع حوصله آدم سر نمی ره، فوقش اینه که آدم چشاش خسته می شه و چرتش می گیره، اینقدی بهت بگم که اگه آدم تو آسمون بازی دستش راه بیوفته دیگه هیچ موقع حوصله اش سر نمی ره. اینا رو که گفتم بهت تازه یادم اومد که چقد دلم هوای شاطرو کرده بود، شاطر از اون رفیق مشتی های روزگاره، اگه ببینیش کشته مرده اش می شی. واسه همینم هست که شاطرو به هرکسی نشون نمی دم. دنیا اونقد امن نیست که بخوام رفیقمو واسه هرکسی رو کنم.