نویسنده : جورج اورول

   ترجمه : کیمیا مرادقلی

این کتاب هم چون دیگر نوشته های اورول محتوایی انتقادی دارد و روایت ماجرای دختر کشیشی متحجر و خشک مذهب به نام دوروتی است که با مشکلاتی هم چون فقر و بدهکاری دست و پنجه نرم می کند تا هنگامی که به فراموشی دچار می شود و گویا در دنیایی دیگر پای می گذارد؛ جایی که او را از زندگی روزمره اش دور می کند و دختر حتی کلیسا را که همواره نقشی محوری در خانواده اش ایفا می کرده در هاله ای از ابهام به خاطر می آورد…

گزیده ای از کتاب :

آن شبی که دوروتی در هنرستان کلیسا خوابش برد بیست و نهم اوت بود؛ یعنی هشت روز بود که در این خلاء فرورفته بود. اتفاقی که برای او افتاده بود چندان غیرطبیعی نبود، تقریبا هر هفته یک مورد مشابه در روزنامه چاپ می شد. به این صورت که یک نفر روزها و هفته ها گم می شد و بالاخره در بیمارستان یا کلانتری بدون این که موقعیت خودش را بشناسد و بداند از کجا آمده و به کجا رفته پیدا می شد. در هر صورت نمی شد تشخیص داد که شخص گم شده زمان گم شدنش را کجا سپری کرده، آن ها معمولا سرگردان بودند و مانند کسانی که در خواب راه می روند یا هیپنوتیزم  شده اند به این طرف و آن طرف می رفتند. در هر صورت چنین آدمی به راحتی می تواند به حالت طبیعی خودش بازگردد. در مورد دوروتی این مسئله مشخص بود که او در دوران گم شدن دزد به او حمله کرده، چون لباس هایش، لباس خودش نبود و صلیب طلاییش گم شده بود.