نویسنده : ژاک لاکان

   ترجمه : صبا راستگار

به نظر نمی‌آید اضطراب بتواند شما را در جایگاه یک روانکاو تحت فشار بگذارد. ولی راه دوری نمی‌رود اگر بگوییم که اضطراب باید این کار را بکند. در واقع، این بخشی از منطق اشیاء، یا به عبارتی منطق روابطی است که شما با بیمارتان دارید. حس کردن اینکه بیمار شما در حالت اضطراب چه چیزی را تحمل می‌کند، هر لحظه شما را در معرض امتحان قرار می‌دهد. از این رو می‌توان این‌طور تصور کرد که اضطراب، دست‌ کم برای کسانی که تکنیک کار را فراگرفته‌اند، حالتی درک‌ نشده به حساب نمی‌آید و به موضوعی تبدیل شده که در ذهن شما قابل کنترل است. اما تحلیل‌گری که کار خود را تازه شروع کرده، با اینکه ممکن است تمایل زیادی به روانکاوی نشان دهد، نمی‌تواند جلوی اضطرابش را بگیرد، زیرا شاید در اولین برخوردهایش با بیماری که روی مبل دراز کشیده، دچار اضطراب شود.

با توجه به آنچه گفته شد، نیاز است که به موضوع ارتباط اضطراب توجه شود. آیا اضطرابی که شما از آن آگاهی دارید و به نظر می‌رسد که توانسته‌اید آن را در درونتان کنترل کنید، با اضطراب بیمار شما یکی است؟ چرا این‌طور نیست؟ بررسی اینکه اضطراب در چه لحظات خاصی نمایان می‌شود، به ما اجازه می‌دهد شکل دقیق موضع‌شناسی اضطراب را مشخص کنیم. این کار ما را مستقیماً وارد حوزه‌ای می‌کند که با روابطی متوالی که تلاش ساختاری به هم فشرده‌ی خاصی آن را تشکیل داده تفاوتی ندارد.

در این کتاب ژاک لاکان از ماهیت اضطراب با ما سخن می‌گوید. او بیان می‌کند که این نوستالژی داشتن ابژه نیست که موجب اضطراب می‌شود، بلکه نزدیکی به آن است که در ما ایجاد اضطراب می‌کند. در کتاب اضطراب برای اولین بار با صورت‌های مختلف و ناشناخته a و در کنار آن توضیح لاکان از مسئله میل تحلیلگر آشنا می‌شویم. لاکان با بررسی این مفاهیم از زوایای مختلف، مخاطبان خود را با دقت زیاد به بازه‌ای از موضوعات سوق می‌دهد، موضوعاتی مانند اضطرابی که بین لذت و میل قرار می‌گیرد، انتقال متقابل و تفسیر، و خیال‌پردازی و چهارچوب آن.