نویسنده : وودی آلن ،پرل س.باک  

   ترجمه : اسدالله امرایی

معمولاً در بحث از تاریخ داستان کوتاه به‌عنوان ژانری نوپدید که کمی بیش از صد سال قدمت دارد، از دو نویسنده به‌عنوان بنیانگذار یاد می‌شود: یکی آنتوان چخوف و دیگری ادگار آلن‌پو. با این حساب، روسیه و امریکا را می‌توان زادگاه داستان کوتاه خواند. اسدالله امرایی در «مردی که کشتمش» به یکی از این زادگاه‌ها رفته و مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه امریکایی را از گوشه و کنار تاریخ گردهم آورده و ترجمه کرده است. امرایی در متنی که «به‌عنوان مقدمه» در ابتدای کتاب آورده، نکته‌ای را از جویس کرول اوتس درباره‌ی مجموعه‌هایی از این دست نقل کرده که به نظر می‌رسد توصیف جامع و مانعی از کتاب «مردی که کشتمش» باشد: «جویس کرول اوتس در باب چنین مجموعه‌هایی می‌گوید که به‌نظر می‌رسد چیزی باشد، اما در واقع چیزی نیست. گردهمایی نویسندگانی است که با انتخاب گردآورنده‌ای عرضه می‌شود. مهمانی داستان‌نویسان و ادیبان است. جلد کتاب را که باز می‌کنی، با نگاهی به درون آن حاصل کار هنرمند را می‌بینی که از تلاش تنهایی او ایجاد شده. دنیایی که پیش از آن وجود نداشته و از آن پس نیز تالی نخواهد داشت.» وودی آلن، پرل س.باک، چارلز جانسن، جیسن براون، ویلیام لایچاک، ایروین شاو، جویس کرول اوتس، ویکتور شیف، لنگستون هیوز، برنارد مالامود، جاناتان کرول، تیم اوبرایان، ریچارد فورد، ریک دومارینس، ریچارد براتیگن، شرلی جکسون، دیوید لویت، کاترین آن پورتر و ویلیام سارویان نویسندگانی هستند که در «مردی که کشتمش» داستانی کوتاه از آن‌ها به‌همراه متنی مختصر و مفید در معرفی‌شان گنجانده است. عنوان کتاب از داستانی به همین نام به‌قلم اوبرایان گرفته شده است.