«گوساله دریایی» را رضا قیصریه و هاله ناظمی ترجمه کرده اند. این مجموعه، شامل «داستان های طنز و سوررئالیستی» موراویا است. در این مجموعه آدم های همیشگی موراویا این بار در زمینه هایی متفاوت با قصه های رئالیستی او قرار گرفته اند؛ در زمینه هایی که وهم و جادو و افسانه از جمله عناصر برسازنده آنها هستند. شوخی موراویا با شخصیت های باستانی و افشای آنچه در پس پشت روایت ها و تفسیرهای رایج و رسمی از این شخصیت ها پنهان مانده، از خصلت های این قصه ها است. مثل قصه «دمپایی مفرغی» که ماجرای «امپدوکلس» فیلسوف یونانی است.
روایت طنزآمیز موراویا از قصه امپدوکلس، روایتی است در تقابل با روایت های رسمی به جامانده از این فیلسوف چرا که قصه موراویا، جزییاتی را پررنگ و برجسته می کند که در پس پشت روایت رسمی پنهان مانده اند. لحن موراویا در قصه هایی از این دست با لحن افسانه های کهن پهلو می زند و بنابراین بیراه نیست این تاکید رضا قیصریه بر خصلت روایتگرانه سوررئالیسم موراویا. آنجا که در مقدمه این کتاب درباره سبک موراویا نوشته است؛ «سوررئالیسم موراویا با روایتگری شروع می شود و ناگهان موقعیت ها تغییر مکان می دهند، فضا به هم می ریزد، انگار با افسانه روبه رو می شوی چرا که شخصیت ها در عین واقعی بودن غیرواقعی به نظر می آیند و آنچه غیرواقعی است واقعی.» از دیگر قصه های خواندنی این مجموعه می توان به خود قصه «گوساله دریایی» اشاره کرد. در این قصه پیرمردی برای راوی تعریف می کند که؛ «گوساله دریایی، یک گوساله واقعی است، با شاخ و سم و دم که همه چیزش شبیه یک گوساله معمولی است.