نویسنده : ساندرا پرلمن  

   ترجمه : مرضیه صادقی‌نسب

نمایشنامۀ حاضر حاصل نگاهی نو و فمینیستی به اسطوره ی ادیپ شهریار است و نویسنده به سراغ شخصیت فراموش شدۀ آن که تا کنون مورد غفلت و بی توجهی قرار گرفته، یعنی یوکاستا مادر ادیپ رفته است.

گزیده ای از کتاب :

یوکاستا   هیچ وقت نتوانستی مرا در مورد چیزی متقاعد کنی. مثل داستان آن زن در ماه.

ایسمنه    آن داستان را به یاد می آوری؟!

یوکاستا   چطور می توانم فراموشش کنم! تو مرا نابود کردی. می گفتی که می توانی فقط با فکر کردن به ماه آن را بزرگ تر یا کوچک تر کنی. شاید هم من این طور فکر می کردم. سال ها بر این باور بودم که تو خودِ ماه هستی.

ایسمنه    ماه هر شب کوچک و کوچک تر می شد و چشمان تو می خواستند که بزرگتر و بزرگتر شود و سپس پوف! ماه کامل می شد و تو فکر می کردی که من فقط به خاطر تو این کار را انجام داده ام. داستان شگفت انگیزی بود، عاشق این بودم که آن را تعریف کنم. و تو عاشق این بودی که آن را بشنوی در حالی که من پاهایت را می مالیدم. این طوری.

یوکاستا   و وقتی که دیگران به اصرار می گفتند که صورت یک مرد را در ماه می بینند، تو می گفتی: «قطعا این طور نیست».

ایسمنه    چون اطمینان داشتم که صورت یک زن است. تو این طور فکر نمی کنی؟

یوکاستا   من فکر می کنم که فقط یک دروغ شگفت انگیز بود. و تو هم یک دروغگوی شگفت انگیز هستی.