نویسنده : کارلوس باریوس

   ترجمه : مهرداد وثوقی

بشریت به مرحله‌ای از رشد فناوری دست یافته که به جای آنکه کمک حال ما باشد. ما را به بردگی گرفته است. این توسعه به قصور ما از آگاهی منجر شده و عامل گرایش انسان به ارزش دارایی‌های مادیاش است. فراموش کرده‌ایم که مهم‌ترین هدفمان چیست. از طبیعت فاصله گرفته‌ایم. دیگر برای خودمان وقت نمی‌گذاریم. بلکه در طلب عوامل بازدارنده‌ای هستیم که علاوه بر این‌که از نگرش به درون منحرفمان میکند. از نیل به تکامل نیز بازمان میدارد. از خود بیگانگی به وجود آمده و اعمال ما مبتنی بر اوهام‌اند.... با اینکه مایاها طی قرن‌ها میدانستند که چه آیندهای پیش روی ماست. بزرگشان اعتقاد داشته‌اند که دنیا آمادگی استفاده از این اطلاعات را برای نیل به هدف مثبت ندارد و مقدار زیادی از دانش‌شان را رازگونه محفوظ داشتند... .