نویسنده : میرزا ابراهیم‌اف

   ترجمه : محمد خلیلی

 مجموعه ای از 5 داستان کوتاه به قلم نویسنده ای آذربایجانی که با وجود دوران کودکی و نوجوانی دشواری که داشت هرگز از خواندن و نوشتن دست نکشید و سرانجام راه خود را به ادبیات باز کرد. شاید همین زندگی مشقت بار او را به ترسیم روزگار مردم فرودست و تلاششان برای مقابله با ظلم و ستم واداشت. پری خاله و لنین، منطق حسنوویچ، سپیده دمان، تندیس و یاغی عناوین داستان های این مجموعه است.

گزیده ای از کتاب :

استاد قیاس همچون کنده ی پوسیده ی هیزمی به زمین می غلتد. علی، لحظه ای به جسم ویران او می نگرد و بعد به طرف موتورخانه به راه می افتد.

شب همه جا را در سیاهی پیچیده است. این جا و آن جا، در تیرگی دشت، سوسوی فانوسی به چشم می خورد. هر ازگاهی از میان دکل های پر شده از تاریکی، صدای سوتی به گوش می رسد. صدای سوت کوتاه دیگری از دهانه ی یک زاغه ی تنگ و مرطوب، به طنین سوت ها پاسخ می دهد. افرادی با سر فرو افتاده، یک به یک و به آهستگی به سمت این زاغه ی نمناک در حرکت اند. یک نفر در کنار در وروی زاغه ایستاده و چهره ی آیندگان را در نور فانوسی وارسی می کند و راهشان می دهند. کسی حرفی نمی زند. همه جا ساکت است.