نویسنده : فئودور میخائیلوویچ داستایوفسکی

   ترجمه : طوبی مردانی

این کتاب دومین رمان داستایوفسکی است که زندگی یک کارمند معمولی را به تصویر می کشد، قهرمان داستان این بار کسی است که از سطح عمومی جامعه ضعیف تر و پایین تر است و آن چه او را به شخصیت اصلی مبدل می سازد توهم و اندیشه ی وجود نسخه ای دیگر از خودش است، نسخه ای که برخلاف او حیله گر و مرموز است و برای دست یابی به اهدافش از هیچ کاری فروگذار نمی کند و اتفاقا همین خصوصیات باعث می شود که به سرعت پیشرفت کند! و این کنایه ایست به شرایط اجتماعی دنیای آدم ها…

گزیده ای از کتاب :

پس از این که آقای گالیادکین کهتر پالتویش را بر تن کرد، نگاهی تمسخرآمیز به اقای گالیادکین مهتر انداخت و با بی شرمی آشکاری به او خندید؛ سپس با گستاخی ذاتی ای که داشت، نگاهی به اطرافش انداخت و سرانجام، شتابان راهش را در پیش گرفت. بی شک، او برای برجا گذاشتن تاثیری خوب در دیگران، به فردی چیزی گفت و در گوش دیگری زمزمه ای کرد، و برای سومی کرنشی کرد، به چهارمی لبخندی زد و به پنجمی دست داد، سپس با چالاکی، از پلکان به سمت پایین رفت. آقای گالیادکین مهتر، شتابان به دنبال او حرکت کرد و خوشحال شد که توانست در آخرین پله، به او برسد و یقه ی پالتویش را در دست بگیرد. به نظر می رسید که آقای گالیادکین کهتر، اندکی دست پاچه شده بود، بنابراین، با درماندگی نگاهی به او انداخت.