نویسنده : ایرج صغیری

این کتاب حاوی نمایشنامه ای است که عنوان آن نوید دهنده حماسه و چاپکی است؛ نویسنده محپلنگ را در دو بیان که یکی فارسی سلیس و دیگری لهجه بوشهری است در اختیار مخاطب قرار داده و با آداب و رسومی برخاسته از هویت بومی اش اشاره ای غیر مستقیم به شجاعت و دلاوری های رئیسعلی دلواری و یارانش دارد.

گزیده ای از کتاب :

اما دیر شده بید. با ای که هنوز نصف قطارم پر فشنگ بید، وقتی دیدم قبای سفید تو گل گلی شده، انگار تموم فشنگای عالم تموم وابید، انگار تموم محپلنگ تموم وابید، همه جا ساکت شد. مث ایکه جنگ تموم شده بید و عمر مو… به دست باد می رفت. اما علی نمرد، تو مرده بیدی که مو گرختم، مو شرمسار، سربزیر، سی دلاور تنها تنهاتر نهادم، یه ببر زخمی تو سنگر جانهادم و رفتم، چون بی ارزش خوم نجات دادم. رو به ولات گرختم، بی خجالت. دیگه هیچ نبیدم. نه محپلنگ، نه تفنگ، نه جنگنجو، نه اسب و نه هیچ. هیچ در هیچ.