نویسنده : اسدالله مظفری

نوشتن مقدمه برای یک کتاب فلسفی مانند نوشتن مقدمه برای کتب دیگر نیست و شاید قابل‌مقایسه باشد با نوشتن چنین قسمتی برای یک کتاب رمان و یا شعر. به همین خاطر نوشتن چنین بخشی برای کتابی فلسفی و نه کتابی که در حوزه تاریخ فلسفه نوشته‌شده باشد، کاری بیهوده و پوچ است به این خاطر که فلسفه باید از همان ابتدا اصول خود را معرفی و به اثبات محتوا بپردازد و از هرگونه پیرایه‌ی زائد جلوگیری کند و این پیرایه‌ها مرض تاریخ فلسفه است که فیلسوفان و خوانندگان را به گمراهی می‌کشاند، یعنی فلسفه چیزی جز استدلال نیست و هرچه غیر استدلال امری باطل است به همین خاطر و به خاطر امراضی که فلسفه به آن دچار شده باید کمی مقدمه‌پردازی کنم و این ناچاری از سر  ضرورت فلسفی نیست.

منظور من از استدلالات جملاتی است که قابلیت صدق و کذب دارند و به‌ضرورت از دل هم برمی‌آیند تأکید می‌کنم به‌ضرورت چراکه مقابل ضرورت عدم ضرورت می‌بینم و نمی‌توانم بگویم استدلالی وجود دارد که میان این دو طیف قرارگرفته و در متن سعی کرده‌ام این موضوع را اثبات کنم، و خلاصه‌ی آن این است که هر چیز یا ضروری است یا غیرضروری و غیرضروری نمی‌تواند محتمل و ممکن باشد چون اگر محتمل باشد احتمال خود باید توضیح داده شود و آنگاه احتمال یا بر مبنای استدلال ضروری است یا آنچه محتمل پنداشته می‌شود اگر محتمل پنداشته شود که دور است و اگر ضروری است که احتمال نیست.

ازمقدمه کتاب