نویسنده : آلبرت حورانی

   ترجمه : علی شمس

تحقیقی پر مایه درباره اندیشه نوین سیاسی و اجتماعی در خاورمیانه است. از سده ی نوزدهم میلادی که اثر گذاری های فزاینده ی اروپا بر این منطقه به چشم آمد، اندیشمندانی به بررسی علل پیشرفت اروپا و سبب های عقب ماندگی جوامع اسلامی پرداختند و درباره ی هویت اسلامی و مردم سالاری و اندازه ی توفیقش در این جوامع کاوش هایی کردند. آلبرت حورانی اینجا پاسخ هایی را تحلیل کرده که نویسندصاحب نام درباره آن دو پدیده گفته اند و آرای آنان را بر می رسد تا نشان دهد که چگونه دو جریان فکری که یکی می خواست اصول اجتماعی اسلام را باز تعریف کند و دومی توجیه گر جدایی دین از سیاست بود، در هم آمیختند و این آمیختگی به پیدایش ملیت های مصری، لبنانی، الجزایری و... انجامید. موضوع اسلام و دنیای نوین با هرچه بحث و پژوهش که درباره اش نوشته اند، اینک سخن روزشده و به کار می آید؛ چرا که خاورمیانه با نا آرامی های تازه ای روبروست . خواندن کتاب آلبرت حورانی امروز برای درک ناهمواری های این منطقه و سبب ناآرامی هایش، ضروری شده است. اگرچه از همان بار نخست هم که به زبان انگلیسی چاپ گردید، مرجع مهمی برای خوانندگان و پژوهشگران شد. آلبرت حورانی استاد « تاریخ معاصر خاورمیانه » در دانشگاه آکسفورد بود و تا سال 1979 که بازنشسته شد در دانشگاه های شیکاگو، پنسیلوانیا، هاروارد و دانشگاه آمریکایی بیروت نیز این درس را گفت و بر سر آن بحث ها کرد.