نویسنده : دنی دیدرو  

   ترجمه : احمد سمیعی

نام دنی دیدرو همواره در بین فیلسوفان بزرگ فرانسوی چون ولتر و روسو قرار می گیرد. دیدرو از نظر وسعت اندیشه و تعمق فلسفی در نوع خودش کم نظیر بوده است. آرا و نظریات او می تواند هر مخاطب فلسفه ای را به وجد آورد. «برادرزاده رامو» افکار خیره کننده تفکر بنیادین علمی و فلسفی دیدرو تا حدود زیادی شامل می شود. در اصل به صورت نوعی گفتگو نوشته شده است و بیش از حد صریح و روشن سخن می گوید. گفتنی است که این کتاب از لحاظ فرم و محتوا یک کوکتل انفجاری است که بر خلاف هر چیزی در ادبیات فرانسه قبل یا بعد از آن است. یک خواست واضح برای علت جبرگرایی ماتریالیستی او را به عنوان یکی از پیشرفته ترین متفکران عصر خود نشان می دهد و شاهدی قدرتمند برای نبوغ عجیب و غیر قابل پیش بینی خالق آن است.

دنی دیدرو در سال 1713 در لانگرس در شرق فرانسه متولد شد.او در ابتدا شیفته کلیسا بود اما طغیان کرد و پدرش را متقاعد کرد تا به او اجازه دهد تحصیلات خود را در پاریس به اتمام برساند ، جایی که در سال 1732 فارغ التحصیل شد. تألیف اصلی او در سال 1746 با تعدادی از کارهای علمی آغاز شد که فلسفه ماتریالیستی را که قرار بود در طول زندگی خود داشته باشد ، مشخص می کند. وی آثاری در زمینه ریاضیات ، پزشکی ، علوم زیستی ، اقتصاد ، نمایش و نقاشی ، دو نمایشنامه و یک رمان نوشت. نوشته های سیاسی وی عمدتا در حدود سال 1774 برای کاترین دوم که به دعوت وی به سن پترزبورگ رفت ، ساخته شد. دامنه وسیع علاقه مندی های دیدرو ، همراه با پیش بینی روزافزون او از فرم گفت وگو ، منجر به تولید مشهورترین آثار وی شد: رویای دالامبرت ، پارادوکس بازیگر ، ژاک کشنده و برادرزاده رامو. در طی قسمت آخر زندگی خود دیدرو از مکان کاترین دوم بازنشستگی سخاوتمندانه ای دریافت کرد و در ازای آن کتابخانه و نسخه های خطی وی را به او وصیت کرد. وی در سال 1784 درگذشت.