نویسنده : فارس باقری

نمایشنامه متنی است که برپایه ی زبانت خلق می شود.این زبان ویژگی هایی دارد.از سویی زبان در نمایشنامه از زبان نوشتاری بهره می برد:زبانی که درعلوم بلاغت،زبانی آراسته،شیوا وپر معناست.زبان در نمایشنامه وسیله ای نیست که تنها معنایی را برساند،بلکه در ابتدا خود به عنوان عنصر وپیکری اصلی مورد توجه قرار می گیرد.از سوی دیگر،این زبان با بهره بردن از زبان گفتاری،آن را به طور مستقیم وارد نمایشنامه نمی کند.زبان نمایشی زبانی روایتگرانه نیست،علاوه بر آن زبانی نیست که تنها به مانند الفاظی در دهان بازیگری بچرخد.بلکه این زبان،خود عمل است.یعنی به محض ادا شدن به فعلیت می رسد،حال در روند فعلیت یافتن خود،فرآیندی رو به رشد دارد.این زبان هر لحظه چیز تاز ه ای را بازتاب می دهد وچیزی بر آن می افزاید.